Własną, wybraną drogą przez życie iść – czy to źle?
Czemu z całego serca nie wolno kochać, nie wolno pragnąć?
Dlaczego sobą być, twoją być, wierzyć – to grzech.
Mówią: porzuć marzenia. To wielka gra, nie twój sen.
Mówią: wracaj na ziemię i obudź się. A ja nie.
Wybór należy do mnie, to moje życie, to moja przyszłość.
Wybieram pragnienia, nadzieję, radość. I łzy.
Zawsze wierzyłam, że odnajdę tu ciebie… Ciebie
Zawsze wierzyłam, że istniejesz zgubiony we śnie.
Zawsze wiedziałam, że poczekam na ciebie… Ciebie.
Zawsze wiedziałam, że odzyskam i ciebie. I mnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz